منازعات جهانی در سال 2018

اوری فریدمن (Uri Friedman) و انابیل تیمسیت (Annabelle Timsit) در مقاله منتشره در نشریه «The Atlantic»، چاپ امریکا می نویسند، شخصیت های رسمی امریکا، در زمینه منازعات که بروز میکنند و آتش آنها در سراسر جهان شعله ور میشود، خطرات را ارزیابی میکنند که آنها در داخل کشور بوجود آمده میتوانند. همه منازعات موجود در جهان برای منافع امریکا خطر به بار نمی آورند و از همینرو شورای مناسبات بین المللی (Council on Foreign Relations) همه ساله این مساله را مطالعه میکند، تا به رهبران امریکا در باره عیارساختن اولویت ها به ارتباط تهدیدها در سال آینده کمک نماید. در جریان دهه اخیر توجه اساسی بر خطرات برای امریکا متمرکز شده بود که بازیگران خارجی باعث آن میگردند. حالا همچنان آن خطرات نیز مدنظر گرفته میشوند که امریکا برای جهان — و هم برای خود ایجاد میکند.
پول ستیرس (Paul Stares)، مدیر مرکز فعالیت های پیشگیرانه (Center for Preventive Action) شورای مناسبات بین المللی میگوید:«ایالات متحده امروز بازیگر بیش از حد غیرقابل پیشبینی در جهان می باشد و این امر باعث نگرانی جدی میگردد. قبلاً همه به آرامی ایالات متحده را کنار «گذاشته میتوانستند»، آنها را کمیت دایمی می شمردند و به جهان خارج میدیدند، جای که منابع اساسی غیرقابل پیشبینی و بی ثباتی وجود داشتند. ولی حالا در این فهرست باید ایالات متحده را نیز شامل ساخت… هیچکس با اطمینان گفته نمی تواند که بصورت مشخص آنها (امریکایان) در کدام وضع مشخص با درنظرداشت ارزیابی رئیس جمهور کنونی چه کار خواهند کرد». ترامپ در سال 2015 نوشته بود:«من نمی خواهم، تا مردم دقیقاً بدانند که من چه کار میکنم… و یا من چه فکر میکنم. این کار به آنها اجازه بازگشت به حالت تعادل نمی دهد».
غیرقابل پیشبینی بودن امریکا در دو سناریوی بسیار روشن تبارز یافته که به ارتباط خطرات تشکیل شده که در گزارش امسال موقف بسیار اولویتی کسب نموده و بر نظرات 436 کارمند حکومتی که از طریق کانال های رابطه معکوس ارسال شده و همچنان نظرات کارشناسان در عرصه سیاست خارجی استوار اند: 1) منازعه نظامی با شرکت ایالات متحده، کوریای شمالی و همسایگان کوریای شمالی و 2) رویارویی مسلحانه بین ایران و ایالات متحده و یا با یکی از متحدان امریکا در باره مداخله ایران در منازعات منطقوی و حمایت از گروه های مسلح.
به عقیده ستیرس، در گزارش سال گذشته «بحران جدی در کوریای شمالی» در باره پروگرام هستوی به مثابه ریسک درجه یک تعیین شده بود و به این ترتیب جنگ داخلی سوریه را به مثابه منازعه عمده کنار زده بود، در حالیکه امسال عنصر جدید که باعث نگرانی جدی میگردد، هراس ها در باره برخوردهای مستقیم بین کوریای شمالی و ایالات متحده محسوب میشود و صحبت بر سر گسترش فعالیت های خصمانه و تبادله ضربات هستوی برای اولین بار در تاریخ مطرح بحث می باشد.
به عقیده جیمس ستاوریدیس (James Stavridis)، ادمیرال متقاعد نیروی بحری امریکا، احتمال منازعه مسلحانه غیرهستوی بین ایالات متحده و کوریای شمالی از 20% تا 50% و احتمال جنگ هستوی — 10% می باشد.
شک و تردید در باره وفاداری آغای ترامپ به ارتباط معامله هستوی با ایران که او «از حمایت محروم ساخت» و به کانگرس جهت اصلاح سازی ارسال داشته و او از آن میتواند برآید، ظاهراً، همچنان، خطرات ایجاد میکند. امروز احتمال بلند رویارویی امریکا — ایران در باره سلسله کامل مسایل انفجارآمیز — از برنامه راکتی و هستوی ایران گرفته تا تلاش ها جهت گسترش نفوذ خود در سوریه و عراق و تا حمایت تهران از گروه های مسلح یمن، لبنان و فلسطین وجود دارد که ایالات متحده و متحدان واشنگنتن مانند اسرائیل و عربستان سعودی با آن مخالف اند.
هراس ها به ارتباط منازعه روسیه — ناتو میتوانند د ر بدترشدن مناسبات امریکا — روسیه منعکس گردند. در عین حال شی جینپین قدرت خود را در کنگره ماه اکتوبر حزب کمونیست چین تحکیم بخشید و حالا «ناظران میتوانند چنین قضاوت نمایند که (اوضاع سیاسی) در چین باثبات تر گردیده و چینایان یکبار دیگر میتوانند سیاست هرچه بیشتر تشدیدی در بحیره چین جنوبی پیش برند».
مساله بیشتر از همه حیرت انگیز در این گزارش وقتیکه نمایندگان شورای مناسبات بین المللی از کارمندان حکومتی و کارشناسان در عرصه سیاست خارجی به ارتباط آینده نزدیک پرسیدند، اینست که جنگ بین دو دولت دارای سلاح هستوی را آنها به کتیگوری اشتباهات احصائیوی نسبت نداده اند. اهمیت آن تا سطح تهدیدهای ناچیز کاهش داده نشده است. بجای این وریانت های مشابه در بالاترین بخش فهرست خطرات در سال آینده قرار گرفته اند.